چین
هدف تعهدآوری را تعیین کرده که به موجب آن تا سال ۲۰۲۰ میزان گاز کربنیک تولیدی برای هر واحد تولید ناخالص ملی را ۴۰ تا ۴۵ درصد نسبت به سال ۲۰۰۵ کاهش دهد.
چین از کشورهای ثروتمند می خواهد که تا سال ۲۰۲۰ تولید گاز کربنیک را به ۴۰ درصد کمتر از میزان سال ۱۹۹۰ کاهش دهند و می گوید که آنها باید سالانه یک درصد تولید ناخالص ملی خود را برای کمک به کشورهای دیگر و همراه کردن آنها بدهند از غرب می خواهد که فن آوری ای را در اختیار بگذارد که گاز کربنیک کمتری تولید می کند.
ایالات متحده آمریکا
تا سال ۲۰۲۰ تولید گاز کربنیک خود را به شرط تصویب کنگره به میزان ۱۷ درصد کمتر از سال ۲۰۰۵ کاهش خواهد داد.
این رقم نزدیک به ۴ درصد کمتر از سال ۱۹۹۰ است با اعمال اجبارهای قانونی بین المللی شبیه پیمان کیوتو مخالف است اصرار می ورزد که چین، هند، آفریقای جنوبی و برزیل باید متعهد شوند که از رشد تولید گاز کربنیک در کشورشان بکاهند.
لایحه مربوط به شرایط اقلیمی فعلا در سنا معوق مانده است.
روسیه
به طور غیر رسمی گفته است که تا سال ۲۰۲۰ تولید گاز کربنیک خود را ۲۰ تا ۲۵ درصد کمتر از سطح سال 1990 خواهد کرد.
فروپاشی اقتصادی دهه ۱۹۹۰ بدان معناست که اگرچه تولید گاز کربنیک ممکن است به میزان یک سوم بیشتر از سال ۲۰۰۵ شود، این هدف همچنان قابل دستیابی است.
هند
موافقت کرده که تولید گازهای گلخانه ای را کاهش دهد اما خود را به هدف خاصی متعهد نمی کند با اشاره به شکاف عظیم درآمد سرانه میان کشورهای دارا و ندار، می گوید که کشورهای ثروتمند مسئول تغییرات اقلیمی هستند .
هند خواهان کاهش اساسی در تولید گاز ها در کشورهای ثروتمند است. همچنین خواهان سرمایه گذاری آنها و انتقال فن آوری است خواهان ادامه تعهدات واجبارهای به سبک پیمان کیوتو برای کشورهای در حال توسعه است.
ژاپن
تولید گازهای گلخانه ای را به ۲۵ درصد کمتر از سال ۱۹۹۰ کاهش خواهد داد مشروط بر آنکه کشورهای دیگر هدف های مشابهی داشته باشند این برابر با ۳۰ درصد کاهش در عرض ده سال است که صنایع با آن مخالف اند.
"ابتکار هاتویاما" موجب افزایش کمکهای مالی و فنی به کشورهای در حال توسعه خواهد شد. از پیشنهادی حمایت می کند که به موجب آن هر کشور تعهدات خود را تعیین می کند.
آلمان
آلمان قول داده است که تولید گازهای گلخانه ای را تا سال ۲۰۲۰ به میزان ۴۰ درصد کاهش دهد یا کلا میزان تعهد شده از سوی اروپا را دوبرابر کند.
برنامه موسوم به هشت ماده ای بنا دارد که از هدف اروپا که کاهش ۲۰ درصدی گازها تا سال ۲۰۲۰ است فراتر برود این برنامه هشت اقدام را توصیه می کند که از نوسازی نیروگاه ها تا افزایش ۲۷ درصدی استفاده از مواد تجدید شونده در تولید برق را در بر می گیرد.
کانادا
پس از ده سال خودداری از کاهش گازهای گلخانه ای، کانادا طرحی را در دست اجرا دارد که این گاز ها را تا ۲۰ درصد سطح سال ۲۰۰۶ کاهش می دهد.
این برابر کاهشی ۳ درصدی نسبت به سال ۱۹۹۰ است این هدف مورد انتقاد قرار گرفته و عموما آن را ناکافی می دانند.
بریتانیا
در سال ۲۰۰۸ مقررات تغییرات اقلیمی به قانون تبدیل شد و دولت موظف گردید تا میزان گازهای گلخانه ای را تا سال ۲۰۵۰ به ۸۰ درصد سطح سال ۱۹۹۰ تقلیل دهد. در میانه این دوران در سال ۲۰۲۰ این کاهش باید به ۳۴ درصد رسیده باشد.
برخی استدلال می کنند که این هدفها واقعگرایانه نیست و حتی تا سال 2100 هم محقق نخواهد شد.
به گفته انستیتوی مهندسان مکانیک حتی اگر بریتانیا بتواند تولید گازها را به ۵۰ درصد کاهش دهد، هنوز در سال ۲۰۳۰ به ۱۶ نیروگاه هسته ای و ۲۷۰۰۰ توربین بادی برای تحقق این هدف نیاز خواهد داشت.
کره جنوبی
متعهد شده است که تا سال ۲۰۲۰ میزان گازهای گلخانه ای خود را به میزان ۴ درصد کاهش دهد که برابر با ۳۰ درصد میزان فعلی تولید گازها در آن کشور است.
کره این کاهش را حتی اگر کشورها نتوانند در اجلاس کپنهاک به توافق برسند دنبال خواهد کرد، اما مدیران صنایع هشدار داده اند که این میزان کاهش برای کشوری که هنوز در حال توسعه است بیش از حد سریع است متعهد شده است که ۲ درصد تولید ناخالص داخلی سالانه اش را به فن آوری سبز اختصاص دهد.
ایتالیا
از نظر کاهش گازهای گلخانه ای یکی از بدترین کشورهای اتحادیه اروپا به شمار آمده است.
در فاصله سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ تولید این گازها با توجه به تولید ناخالص داخلی این کشور به سرعت افزایش یافته است بنابر گزارش سالانه سال ۲۰۰۷ کمیسیون اروپایی تولید گازکربنیک در ایتالیا به ۵۵۰ میلیون تن رسیده که ۷ درصد بیشتر از سال ۱۹۹۰ است.
استرالیا
بحث درباره قانونی که تولید این گاز ها را به تا سال ۲۰۲۰ به ۵ تا ۱۵ درصد کمتر از سال ۲۰۰۰ می رساند در مراحل نهایی است.
دولت اصرار دارد که این قانون را از تصویب سنا بگذراند اما حزب مخالف دولت جلوی تصویب آن را گرفته است.
مکزیک
داوطلبانه هدف کاهش ۵۰ درصد نسبت به سال ۲۰۰۲ را تا سال ۲۰۵۰ در پیش گرفته است.
بشدت طرفدار ایجاد یک صندوق سبز جهانی است که جز کشورهای بسیار فقیر از همه کشورها برای تامین بودجه پروژه های سبز پول می گیرد.
تصمیم دارد تا سال ۲۰۱۲ طرح تعدیلی را که احتمالا با طرح آمریکا مرتبط است برای کاهش گازها پیگیری کند. این طرح شامل کاهش تولید سیمان و پالایش نفت است.
آفریقای جنوبی
برخلاف بسیاری از کشورهای درحال توسعه، آفریقای جنوبی داوطلبانه تولید گازهای گلخانه ای را محدود کرده و استفاده از منابع انرژی تجدید شونده را افزایش داده است.
پذیرفته است که تولید این گازها باید تا سال ۲۰۵۰ به میزان ۳۰ درصد کاهش یابد آفریقای جنوبی انتظار دارد که اجلاس کپنهاگ به هدفهای تعهد آوری در مورد کاهش گاز های گلخانه ای منجر شود.
اما از کشورهای توسعه یافته نیز انتظار دارد که اگر خواهان تعهد کشور های در حال توسعه هستند، بیش از پیش در این راه تلاش کنند.
عربستان سعودی
بخاطر مقاومت در مورد کاهش گازهای گلخانه ای بشدت مورد اعتراض قرار گرفته است. عربستان به همراه اوپک خواهان آن است که اگر تلاش برای کاهش گاز کربنیک موجب کاهش استفاده از سوخت فسیلی شود، به تولید کنندگان نفت غرامت مالی پرداخت گردد.
خواهان معامله ای در مورد استحصال و ذخیره سازی کربن است. در سال ۲۰۰۷ اعضای اوپک تعهد کردند تا ۷۰ میلیون دلار برای انجام تحقیقات در زمینه تغییرات اقلیمی بپردازند.
فرانسه
در نظر دارد از سال آینده از مصرف کنندگان نفت، گاز و ذغال سنگ مالیات کربن دریافت کند.
این مالیات به تدریج وضع خواهد شد و از خانوار ها و صنایع دریافت می شود. اما شامل حال صنایع سنگین و شرکتهای تولید انرژی تحت پوشش طرح مبادله گاز در اروپا نخواهد شد .
رای دهندگان فرانسوی می گویند با مالیات تازه مخالفند و و از آن می ترسند که ناچار شوند صورتحساب های سنگین تری بپردازند.
برزیل
همراه با چین و هند موضعی تاریخی دارد و می گوید ابتدا کشورهای توسعه یافته باید به کاهش اساسی میزان گازهای گلخانه ای تولیدی شان گردن بنهند.
رئیس جمهوری برزیل اخیرا اعلام کرد که برزیل مایل است ۳۰ در صد از میزان پیش بینی شده گازها در سال ۲۰۲۰ بکاهد. او می گوید بخش عمده این کاهش ناشی از ۸۰ درصد کاهش در جنگل زدایی تا سال ۲۰۲ و تغییر سوخت از ذغال به ذغال سنگ خواهد بود.
برزیل از اعضای موثر REED یا سازمان کاهش تولید گاز در نتیجه جنگل زدایی و مدافع هزینه از بودجه عمومی به جای منابع مالی تولید کندگان خصوصی گاز کربنیک است.
اندونزی
هدفش آن است که تا سال ۲۰۲۰ تولید گاز کربنیک را به میزان ۲۶ درصد نسبت به سطح سال ۲۰۰۵ کاهش دهد می گوید با جلوگیری از جنگل زدایی و نابودی آیشگاه ها و تغییر نحوه تامین نیرو می توان تولید گازهای گلخانه ای را کاهش داد.
شورای ملی تغییرات اقلیمی تخمین می زند که کاهش ۴۰ درصدی گازهای گلخانه ای در اندونزی ۳۲ میلیلرد دلار هزینه داشته باشد که بیشتر آن باید توسط کشورهای درحال توسعه تامین شود.
ترکیه
پروتکل کیوتو را تا فوریه سال ۲۰۰۹ به تصویب نرساند.
منتقدان می گویند ترکیه به عنوان کشوری که دیر به این پیمان پیوسته بخت بهره مندی از مزایای مالی را که بخشی از پیمان کیوتو به شمار می آیند از دست داده است.
آرژانتین
این کشور که عضو گروه ۷۷ است از کشورهای صنعتی بخاطر عدم تمایل به کاهش گازهاس گلخانه ای و انتقال فن آوری مناسب انتقاد می کند.
دولت اعلام نکرده است که چه اقداماتی را برای مقابله با تاثیرات گرمایش جهانی در پیش خواهد گرفت.
اتحادیه اروپا
خواهان آن است که در کپنهاگ نقش رهبری ایفا کند. اگر دیگر تولیدکنند این گاز ها اقدامات سختگیرانه ای در پیش بگیرند، اتحادیه اروپا تا سال ۲۰۲۰ یا به میزان ۲۰ درصد و یا ۳۰ درصد از میزان تولید گازهای گلخانه ای خواهد کاست.
از کشورهای ثروتمند می خواهد که تا سال ۲۰۵۰ به میزان ۸۰ تا ۹۵ درصد از تولید گازهای گلخانه ای خود بکاهند.
از کشورهای فقیر می خواهد تا از رشد تولید این گازها بکاهند اتحادیه اروپا می گوید که بین ۷ تا ۲۲ میلیارد دلار برای کمک به کشورهای در حال توسعه می پردازد تا هزینه های سازگاری با کاهش گازهای گلخانه ای را تامین کنند.
تخمین زده می شود این مبلغ تا سال ۲۰۲۰ به ۱۵۰ میلیارد دلار برسد.
چین
هدف تعهدآوری را تعیین کرده که به موجب آن تا سال ۲۰۲۰ میزان گاز کربنیک تولیدی برای هر واحد تولید ناخالص ملی را ۴۰ تا ۴۵ درصد نسبت به سال ۲۰۰۵ کاهش دهد.
چین از کشورهای ثروتمند می خواهد که تا سال ۲۰۲۰ تولید گاز کربنیک را به ۴۰ درصد کمتر از میزان سال ۱۹۹۰ کاهش دهند و می گوید که آنها باید سالانه یک درصد تولید ناخالص ملی خود را برای کمک به کشورهای دیگر و همراه کردن آنها بدهند از غرب می خواهد که فن آوری ای را در اختیار بگذارد که گاز کربنیک کمتری تولید می کند.
ایالات متحده آمریکا
تا سال ۲۰۲۰ تولید گاز کربنیک خود را به شرط تصویب کنگره به میزان ۱۷ درصد کمتر از سال ۲۰۰۵ کاهش خواهد داد.
این رقم نزدیک به ۴ درصد کمتر از سال ۱۹۹۰ است با اعمال اجبارهای قانونی بین المللی شبیه پیمان کیوتو مخالف است اصرار می ورزد که چین، هند، آفریقای جنوبی و برزیل باید متعهد شوند که از رشد تولید گاز کربنیک در کشورشان بکاهند.
لایحه مربوط به شرایط اقلیمی فعلا در سنا معوق مانده است.
روسیه
به طور غیر رسمی گفته است که تا سال ۲۰۲۰ تولید گاز کربنیک خود را ۲۰ تا ۲۵ درصد کمتر از سطح سال 1990 خواهد کرد.
فروپاشی اقتصادی دهه ۱۹۹۰ بدان معناست که اگرچه تولید گاز کربنیک ممکن است به میزان یک سوم بیشتر از سال ۲۰۰۵ شود، این هدف همچنان قابل دستیابی است.
هند
موافقت کرده که تولید گازهای گلخانه ای را کاهش دهد اما خود را به هدف خاصی متعهد نمی کند با اشاره به شکاف عظیم درآمد سرانه میان کشورهای دارا و ندار، می گوید که کشورهای ثروتمند مسئول تغییرات اقلیمی هستند .
هند خواهان کاهش اساسی در تولید گاز ها در کشورهای ثروتمند است. همچنین خواهان سرمایه گذاری آنها و انتقال فن آوری است خواهان ادامه تعهدات واجبارهای به سبک پیمان کیوتو برای کشورهای در حال توسعه است.
ژاپن
تولید گازهای گلخانه ای را به ۲۵ درصد کمتر از سال ۱۹۹۰ کاهش خواهد داد مشروط بر آنکه کشورهای دیگر هدف های مشابهی داشته باشند این برابر با ۳۰ درصد کاهش در عرض ده سال است که صنایع با آن مخالف اند.
"ابتکار هاتویاما" موجب افزایش کمکهای مالی و فنی به کشورهای در حال توسعه خواهد شد. از پیشنهادی حمایت می کند که به موجب آن هر کشور تعهدات خود را تعیین می کند.
آلمان
آلمان قول داده است که تولید گازهای گلخانه ای را تا سال ۲۰۲۰ به میزان ۴۰ درصد کاهش دهد یا کلا میزان تعهد شده از سوی اروپا را دوبرابر کند.
برنامه موسوم به هشت ماده ای بنا دارد که از هدف اروپا که کاهش ۲۰ درصدی گازها تا سال ۲۰۲۰ است فراتر برود این برنامه هشت اقدام را توصیه می کند که از نوسازی نیروگاه ها تا افزایش ۲۷ درصدی استفاده از مواد تجدید شونده در تولید برق را در بر می گیرد.
کانادا
پس از ده سال خودداری از کاهش گازهای گلخانه ای، کانادا طرحی را در دست اجرا دارد که این گاز ها را تا ۲۰ درصد سطح سال ۲۰۰۶ کاهش می دهد.
این برابر کاهشی ۳ درصدی نسبت به سال ۱۹۹۰ است این هدف مورد انتقاد قرار گرفته و عموما آن را ناکافی می دانند.
بریتانیا
در سال ۲۰۰۸ مقررات تغییرات اقلیمی به قانون تبدیل شد و دولت موظف گردید تا میزان گازهای گلخانه ای را تا سال ۲۰۵۰ به ۸۰ درصد سطح سال ۱۹۹۰ تقلیل دهد. در میانه این دوران در سال ۲۰۲۰ این کاهش باید به ۳۴ درصد رسیده باشد.
برخی استدلال می کنند که این هدفها واقعگرایانه نیست و حتی تا سال 2100 هم محقق نخواهد شد.
به گفته انستیتوی مهندسان مکانیک حتی اگر بریتانیا بتواند تولید گازها را به ۵۰ درصد کاهش دهد، هنوز در سال ۲۰۳۰ به ۱۶ نیروگاه هسته ای و ۲۷۰۰۰ توربین بادی برای تحقق این هدف نیاز خواهد داشت.
کره جنوبی
متعهد شده است که تا سال ۲۰۲۰ میزان گازهای گلخانه ای خود را به میزان ۴ درصد کاهش دهد که برابر با ۳۰ درصد میزان فعلی تولید گازها در آن کشور است.
کره این کاهش را حتی اگر کشورها نتوانند در اجلاس کپنهاک به توافق برسند دنبال خواهد کرد، اما مدیران صنایع هشدار داده اند که این میزان کاهش برای کشوری که هنوز در حال توسعه است بیش از حد سریع است متعهد شده است که ۲ درصد تولید ناخالص داخلی سالانه اش را به فن آوری سبز اختصاص دهد.
ایتالیا
از نظر کاهش گازهای گلخانه ای یکی از بدترین کشورهای اتحادیه اروپا به شمار آمده است.
در فاصله سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ تولید این گازها با توجه به تولید ناخالص داخلی این کشور به سرعت افزایش یافته است بنابر گزارش سالانه سال ۲۰۰۷ کمیسیون اروپایی تولید گازکربنیک در ایتالیا به ۵۵۰ میلیون تن رسیده که ۷ درصد بیشتر از سال ۱۹۹۰ است.
استرالیا
بحث درباره قانونی که تولید این گاز ها را به تا سال ۲۰۲۰ به ۵ تا ۱۵ درصد کمتر از سال ۲۰۰۰ می رساند در مراحل نهایی است.
دولت اصرار دارد که این قانون را از تصویب سنا بگذراند اما حزب مخالف دولت جلوی تصویب آن را گرفته است.
مکزیک
داوطلبانه هدف کاهش ۵۰ درصد نسبت به سال ۲۰۰۲ را تا سال ۲۰۵۰ در پیش گرفته است.
بشدت طرفدار ایجاد یک صندوق سبز جهانی است که جز کشورهای بسیار فقیر از همه کشورها برای تامین بودجه پروژه های سبز پول می گیرد.
تصمیم دارد تا سال ۲۰۱۲ طرح تعدیلی را که احتمالا با طرح آمریکا مرتبط است برای کاهش گازها پیگیری کند. این طرح شامل کاهش تولید سیمان و پالایش نفت است.
آفریقای جنوبی
برخلاف بسیاری از کشورهای درحال توسعه، آفریقای جنوبی داوطلبانه تولید گازهای گلخانه ای را محدود کرده و استفاده از منابع انرژی تجدید شونده را افزایش داده است.
پذیرفته است که تولید این گازها باید تا سال ۲۰۵۰ به میزان ۳۰ درصد کاهش یابد آفریقای جنوبی انتظار دارد که اجلاس کپنهاگ به هدفهای تعهد آوری در مورد کاهش گاز های گلخانه ای منجر شود.
اما از کشورهای توسعه یافته نیز انتظار دارد که اگر خواهان تعهد کشور های در حال توسعه هستند، بیش از پیش در این راه تلاش کنند.
عربستان سعودی
بخاطر مقاومت در مورد کاهش گازهای گلخانه ای بشدت مورد اعتراض قرار گرفته است. عربستان به همراه اوپک خواهان آن است که اگر تلاش برای کاهش گاز کربنیک موجب کاهش استفاده از سوخت فسیلی شود، به تولید کنندگان نفت غرامت مالی پرداخت گردد.
خواهان معامله ای در مورد استحصال و ذخیره سازی کربن است. در سال ۲۰۰۷ اعضای اوپک تعهد کردند تا ۷۰ میلیون دلار برای انجام تحقیقات در زمینه تغییرات اقلیمی بپردازند.
فرانسه
در نظر دارد از سال آینده از مصرف کنندگان نفت، گاز و ذغال سنگ مالیات کربن دریافت کند.
این مالیات به تدریج وضع خواهد شد و از خانوار ها و صنایع دریافت می شود. اما شامل حال صنایع سنگین و شرکتهای تولید انرژی تحت پوشش طرح مبادله گاز در اروپا نخواهد شد .
رای دهندگان فرانسوی می گویند با مالیات تازه مخالفند و و از آن می ترسند که ناچار شوند صورتحساب های سنگین تری بپردازند.
برزیل
همراه با چین و هند موضعی تاریخی دارد و می گوید ابتدا کشورهای توسعه یافته باید به کاهش اساسی میزان گازهای گلخانه ای تولیدی شان گردن بنهند.
رئیس جمهوری برزیل اخیرا اعلام کرد که برزیل مایل است ۳۰ در صد از میزان پیش بینی شده گازها در سال ۲۰۲۰ بکاهد. او می گوید بخش عمده این کاهش ناشی از ۸۰ درصد کاهش در جنگل زدایی تا سال ۲۰۲ و تغییر سوخت از ذغال به ذغال سنگ خواهد بود.
برزیل از اعضای موثر REED یا سازمان کاهش تولید گاز در نتیجه جنگل زدایی و مدافع هزینه از بودجه عمومی به جای منابع مالی تولید کندگان خصوصی گاز کربنیک است.
اندونزی
هدفش آن است که تا سال ۲۰۲۰ تولید گاز کربنیک را به میزان ۲۶ درصد نسبت به سطح سال ۲۰۰۵ کاهش دهد می گوید با جلوگیری از جنگل زدایی و نابودی آیشگاه ها و تغییر نحوه تامین نیرو می توان تولید گازهای گلخانه ای را کاهش داد.
شورای ملی تغییرات اقلیمی تخمین می زند که کاهش ۴۰ درصدی گازهای گلخانه ای در اندونزی ۳۲ میلیلرد دلار هزینه داشته باشد که بیشتر آن باید توسط کشورهای درحال توسعه تامین شود.
ترکیه
پروتکل کیوتو را تا فوریه سال ۲۰۰۹ به تصویب نرساند.
منتقدان می گویند ترکیه به عنوان کشوری که دیر به این پیمان پیوسته بخت بهره مندی از مزایای مالی را که بخشی از پیمان کیوتو به شمار می آیند از دست داده است.
آرژانتین
این کشور که عضو گروه ۷۷ است از کشورهای صنعتی بخاطر عدم تمایل به کاهش گازهاس گلخانه ای و انتقال فن آوری مناسب انتقاد می کند.
دولت اعلام نکرده است که چه اقداماتی را برای مقابله با تاثیرات گرمایش جهانی در پیش خواهد گرفت.
اتحادیه اروپا
خواهان آن است که در کپنهاگ نقش رهبری ایفا کند. اگر دیگر تولیدکنند این گاز ها اقدامات سختگیرانه ای در پیش بگیرند، اتحادیه اروپا تا سال ۲۰۲۰ یا به میزان ۲۰ درصد و یا ۳۰ درصد از میزان تولید گازهای گلخانه ای خواهد کاست.
از کشورهای ثروتمند می خواهد که تا سال ۲۰۵۰ به میزان ۸۰ تا ۹۵ درصد از تولید گازهای گلخانه ای خود بکاهند.
از کشورهای فقیر می خواهد تا از رشد تولید این گازها بکاهند اتحادیه اروپا می گوید که بین ۷ تا ۲۲ میلیارد دلار برای کمک به کشورهای در حال توسعه می پردازد تا هزینه های سازگاری با کاهش گازهای گلخانه ای را تامین کنند.
تخمین زده می شود این مبلغ تا سال ۲۰۲۰ به ۱۵۰ میلیارد دلار برسد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر